سخنان نغز ویادگار قدمای پارسی

1- توبا خداباش و پادشاهی کن       بی خداباش و هرآن‌چه خواهی کن

2- گرخدا خواهد                   عدو، سبب خیر شود

3- تو نیکی می کن و دردجله انداز        که ایزد دربیابانت دهد باز

4- ادب مرد،                      به زدولت اوست

5- گر گدا کاهل بود           تقصیر صاحب‌خانه چیست؟

6- به عمل کاربرآید          به سخن رانی نیست

7- تا توانی دلی به دست آر         دل شکستن هنر نمی‌باشد

8- من از بیگانگان هرگز ننالم که بامن هرچه کرد   آن آشنا کرد

9- دروغ نباید گفت           هرراست نشاید گفت

10- هرآن که دندان دهد      نان دهد

11- چشم تنگ دنیا دوست را یا قناعت پرکند یا خاک گور   سعدی

12- سخنی که از دل برآید                    لاجرم بردل نشیند

13- مشک آن است که ببوید               نه آن که عطار بگوید

14- گر صبرکنی  ز غوره  حلواسازی 

15- هنر به  و هنر به و هنر به            هنر از مال و میراث پدر، به

16- تا ندانی سخت و سست              کی می‌شوی مرد درست

17- خانه را بخر                                    باغ را بکار 

18- مال خاکی را با مال بادی عوض نکن

19- وای به وقتی که گدا معتبر شود    اگر شود از خدا بی خبر شود.

20- آن زمان که توانستم، ندانستم،حالا که دانستم دیگرنتوانستم.

21- چندبار بینداز و یک بار ببر 

22- ترحم برپلنگ تیز دندان            جفا کاری بود برگوسفندان 

23- هرچیزی که خار آید                        روزی به کار آید.

24- کارنیکو کردن                                 ازپرکردن است. 

25- یک  دست صدا ندارد.