حسییییییین کیست؟

حال و هوای محرم در شهر و محله و کشور من حال و هوای خاصی دارد.

انگار امام حسین (ع) خودش آمده و همه را به این دورهمی پرمغض و پر معنا دعوت کرده. انگار خودش بر سردیگ های نذری ایستاده و به آن برکت داده. انگار صدای ناله و فغان دل های دردمند را تک به تک می شنود و به هرکدام پاسخی می دهد بدون آن که کسی جا بیفتد.

چرا؟ راستی چرا و چطور است که پس از گذشتن حدود 1400 سال از این واقعه بازهم نوای حسین حسین، تار به تار دل ها را می لرزاند و چنان شکوهی دارد که اشک را از انتهای غده های اشکایی بدون هیچ فشاری به بیرون سرازیر می کند؟

وه چه عظمتی، چه شکوهی، چه قدرتی؟

این عظمت مخصوص خاص الخاص است هرکسی را لایق این بزرگی نیست اما چرا حسین؟!

زیرا حسین معجزه ای از انسانیت بود. زیرا حسین دوستدار خود و خدایش بود. زیرا حسین خودش را شناخته بود. زیرا حسین برای خودش هیچ نخواست. زیرا حسین هرچه را که خدا به او داده بود با رضایت کامل و بدون کم و کاست، به ارباب خودش برگرداند چون همه آن ها امانت بود.

حسین فقط به حرف اربابش گوش کرد او هیچ گناهی بجز اطاعت امر ربش نداشت.

پس حسین امانت دار خوبی بود. پس حسین بنده خوبی بود پس حسین همه خوبی ها بود. او انسانیت و بندگی را به حد اعلا رساند و به آن ارج نهاد.

راستی ما چه کردیم آیا فقط قیمه پلو خوردیم؟

 ایا فقط مشکی پوشیدیم و دسته عزاداری برگزار کردیم؟

آیا د راین روزها به دنبال پختن و خوردن نذری بودیم؟

این ها همه خوب هستند اما کافی نیستند.

پس واقعا در باره حسین و محرم چه باید کرد؟

حسین جان، اینجا از تو و اربابت تقاضا دارم که راه انسانیت و انسان شدن و در نهایت بندگی که خودت یافتی را در بخار دیگ های نذری و در لابلای اشک عزادارنت و در لابلای صدای طبل و سنج و زنجیرها و در طعم خوش جای نذری تکیه ها و در شربت های زعفرانی کنار کوچه و خیابان و…به مانشان بده تا بتوانیم حتی یک قدم کوچک پا جای پای تو بگذاریم.

وه چه عظمتی، چه شکوهی، چه قدرتی؟

این عظمت مخصوص خاص الخاص است هرکسی را لایق این بزرگی نیست.

 اما حسین جان وظیفه ما درقبال پاسداشت فداکاری تو چیست؟

بله خوب که گوش می دهم صدایت را می شنوم.

خودم را بشناسم تا خدایم را بشناسم.

نعمت ها را ارج بنهم و حق شکر آن را بجا بیاورم.

بنده خالص و بدون چون و چرای رب خودم باشم.

نه به کسی ظلم کنم و نه زیر بار ظلم بروم.

امانت دار خوبی باشم.

تا به مقام رضا و تسلیم برسم.

حسین جان ممنونم که امسال  هم درس های خوبی به ما دادی .

سلام برتو و سلام بر دوستان تو