داستان های پریا و پوریا تصمیم غلط هنگام خوردن ناهار بود، که صدای تلفن خانه به گوش رسید. پدر، جواب داد و بعداز سلام و

مادر، پوریا را صدا کرد و گفت: پسرم موقع ناهار است، سریع بر و و نان بخر وبیا. پوریا، جواب داد، چشم مادر، الان می‌روم.

شب حادثه زمستان سردی بود و تقریبا، هرروز برف می بارید.همه جا، اکثر مواقع پراز برف و یخ بود. آقای بهاری، همسایه خانه پریا و

خداحافظ همسایه از داخل کوچه صدای هیاهو و سرو صدا و بازی بچه‌ها می‌آمد.  مادر مشغول انجام کارهایش بود. پریا و پوریا هم، وسط اتاق

چهارشنبه سوری    نزدیک سال نو بود. خانه‌ی پریا و پوریا هم مثل بقیه خانه ها، حال و هوای قشنگی داشت. همه درتکاپوی خانه تکانی

پد،رقول داده بود، که برای آخرهفته، همگی با هم به شهربازی بروند. پریا و پوریا بی صبرانه، منتظر روز جمعه بودند وبرای خودشان کلی نقشه

میهمان های پدر آن روز، از صبح، در خانه‌ی پریا و پوریا، جنب وجوش زیادی بود. پدر، در هر ماه، یک  شب، دوستان و همکارانش

قصه های پریا و پوریا یکی از روزهای گرم و طولانی تابستان بود، از آن روزهایی که انگار ساعت متوقف شده و روز طولانی خیال