به نام اولین معلم جهان
گرامیت میدارم ای برخاسته ازمهرِ انبیایی و ای مهربانِ روزهای کودکیم ، ای معلم
اولین و آخرین معلم جهان، خداوند است که آموزش را از مکیدن و گریه کردن شروع کرد تا نحوه چگونه بهتر زیستن را به انسان آموخت.
خداوندی که در جای جای خلقتش به اهمیت علم و یادگیری اشاره میکند تا جایی که به قلم قسم میخورد
(نون و القلم و مایسطرون، (سوره مبارکه قلم آیه ۱))
و در جایی دیگر میفرماید هر چه را که انسان نمیدانست به او یاد دادیم.
(علم الانسان مالم یعلم، (سوره مبارکه علق آیه۵)).
پس از آن پیامبران و امامان را برای راهنمایی بشرفرستاد که هر کدام چراغ راهی برای بهتر زیستن انسانها باشند.
انسانها در طول تاریخ شغلهای زیادی را برگزیدهاند، اما شغل معلمی شغلی متفاوت از بقیه مشاغل است. زیرا یک چاشنی مهم دارد، داشتن عشق و علاقه به آموزش، محرک اصلی یک معلم برای خدمت به جامعه است او باید بتواند عشق را چاشنی کارش کند تا بتواند آموزشی موثر داشته باشد و بر روی دیگران تاثیر بگذارد.
ازنظر بسیاری از اهالی تعلیم و تربیت و تجربیات به دست آمده در بسیاری از مواقع اگر تعلیم و تربیت همراه با عشق باشد، باعث پیدایش نسلی پویا و موفق خواهد شد. چه بسا همانطور که معلم عاشق باعث تربیت صحیح و در نهایت ایجاد یک جامعه سالم میشود، تعلیم بدون عشق باعث، تخریب شخصیت افراد و در نتیجه تخریب جامعه شود.
نیل دونالد می گوید: استاد واقعی کسی نیست که شاگردان بسیاری دارد بلکه کسی است که بیشترین استاد را تربیت میکند.
. در جایی دیگرشاعر خوش سخن پارسی، نظیری نیشابوری میفرماید:
درس معلم ار بود زمزمه محبتی، جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را
بازهم تجربه ثابت کرده که در بسیاری از مواقع کسانی که تحت تاثیر معلمان نمونه و دلسوز خود قرار گرفته و به موفقیت رسیدهاند، معلمانشان دارای این صفات اخلاقی بودهاند : مهربانی، صبوری، صمیمیت، خوش سخنی و خوش رو یی و همچنین این معلمین شادی بخش و اهل علم و عمل نیز بودهاند.
پس به جاست که نه فقط سالی یک روز بلکه هر روز در برابر مقام شامخ معلم، سر تعظیم فرود آورد و او را سپاس گفت.
تقدیم به تمامی معلمان دلسوز و فداکار وطنم
شهراد ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۱
