سفر به مونتریال قسمت اول

هوا ی نمناک و ابری و دل‌برانه صبح این شهر، دراین فصل هرکسی را به پیاده روی تشویق می‌کند. ماهم به راه افتادیم. درمسیر،  خانه های  ویلایی رنگارنگ با باغچه های زیبا و تمیز و آرایش و پیرایش شده ، توجه ما را به خود جلب کرد.

پیاده روهای وسیع و بدون دست انداز، پیاده روی را برای ما لذت بخش تر می‌کرد. تعدد نژادها و ملیت ها دراین شهر بی سابقه است. دریک قاب تماشا، ممکن است از کشورهای مختلف مهاجرانی را دراین جا ببینید. نژادهایی از قبیل، ایرانی، عرب، هندی، چینی و افریقایی و ….  این تنوع ملیت‌ها، گاهی ادم را کلافه می کند. با یک کانادایی دراین مورد صحبت کردم پرسیدم، شما چگونه نژادها را  از یکدیگرتشخیص می دهید؟ جوابی که داد، قابل تامل بود. نمی دانستم بخندم یا گریه کنم. او گفت: اصلا برای ما مهم نیست که ملیت مردم چه و از کجاهست. برای ما انسان سالم بودن واحترام گذاشتن به حقوق یکدیگر مهم است ولاغیر.  اما ایرانی ها را خوب و به زودی تشخیص می دهیم. گفتم چطور؟ گفت: ایرانی ها تنها قومی هستند که مدام این طرف و آن طرف را برانداز می کنند و سرتا پای آدم را دید می زنند. ازشرمندگی سرم را پایین انداختم.

درهرمحله برای بهتر شدن اوقات فراغت شهروندان، زمین های فوتبال  مجهزو بزرگ و سرسبزی ساخته اند که درهر ساعتی ازشبانه روز بچه ها  و بزرگ‌ترها بدون دغدغه می توانند از آن استفاده کنند و یک تفریح سالم داشته باشند.