یکی دیگراز رسم ها ی آن شب، قاشق زنی بود مادر به بچه‌ها گفت: بروید یک پارچه روی صورتتان بیندازید تا شناسایی نشوید و یک کاسه ویک قاشق بردارید و بیایید. بچه ها به این رسم خندیدند و معنی آن‌را جویا شدند. مادرگفت: این رسم ازانفاق و کمک کردن به یکدیگر، سرچشمه گرفته است وقتی قاشق زن ناشناسی به درب منزلی می رود صاحب‌خانه بدون این که میهمان را بشناسد، با دادن شکلات و شیرینی و آجیل، اورا هم، در شادی عید نوروز با خودش سهیم می کند و این رسم تقسیم کردن شادی ها باهم، یکی از رسوم زیبای به یادگار مانده ازقدیم است.پریا و پوریا رفتند و آماده شدند. حالا باید فکر می‌کردند کدام خانه را انتخاب کنند. پوریا به درخانه آقای کریمی که،  مسن ترین و مهربان ترین همسایه بود، رفت. با قاشقش صداهایی ایجاد کرد. اقای کریمی با روی خوش کاسه‌ی اورا پرازآجیل کرد و پوریا هم برا ی او سال نو خوبی، را آرزو کرد.

درهمین حین، چشم پوریا به یکی ازهمکلاسی‌هایش، افتاد که داشت برا ی قاشق زنی آماده می شد. ان دو درمدرسه  چندین بارباهم بحث کرده بودند، و چون او هیکل قوی داشت، پوریا جرات مقاومت و دفاع ازخودش را دربرابر او نداشت. ناگهان فکر خبیثانه ای به ذهنش رسید تا بتواند تلافی کند. به خانه رفت و منتظرآمدن بابک شد، تا نقشه اش راعملی کند. نقشه اش را به پریا هم گفت. پریا اول مخالفت کرد و گفت: این کار درستی نیست. اما وقتی پوریا جریان قلدر بازی اورا درمدرسه تعریف کرد، پریاهم حاضربه همکاری با او شد. درکوچه صدای داد و فریاد و شادی بلند بود. هنوزآتش‌ها روشن بودند و همسایه‌ها ازروی آن می پریدند. بابک، بعداز چندین خانه، که درزد و کلی شکلات و شیرینی و آجیل گرفت، به درخانه پوریا رفت. پریا و پوریا که ازقبل اورا شناسایی کرده بودند، دوتا سطل آب را آماده کرده بودند. باشنیدن صدای زنگ خانه، ازپنجره وسط راه پله، آب‌هارا برسر بابک بیچاره خالی کردند. داد و هوار بابک بلند شد و پارچه را ، ازروی صورتش، برداشت و شروع به بد وبیراه گفتن، کرد و پریا و پوریا زیرخنده زدند و قاه قاه خندیدند. پوریا همان‌طور که می‌خندید به بابک گفت: این هم  نتیجه اذیت هایی که مرا درمدرسه، کردی.

از صدای آن ها پدرو مادر نزدیک آمدند و با دید ن بابک، که مثل موش آب کشیده شده بود، جریان را فهمیدند و نگاه معنا داری به بچه ها کردند.  پدرازبابک دلجویی کردو گفت: اشکالی ندارد، پسرم فقط، کمی خنک شدی، این یک شوخی دوستانه مخصوص چهارشنبه سوری بود. دلگیروناراحت نباش، و سکه ای به عنوان عیدی درکاسه بابک انداخت و اورا به طرف خانه اشان هدایت کرد وگفت: شب عید است باید باهم دوست و مهربان باشیم. بابک که از گرفتن عیدی خوشحال شده بود چیزی نگفت و به خانه‌اشان رفت. پریا با پارچه ای بر سر، به درب خانه مینو خانم معلم محله رفت و زنگ را به صدا درآورد بعد از مدتی، مینو خانم با چهره‌ی خندان، چند شاخه گل سنبل زیبا برایش آورد و گفت: این گل‌هارادر سفره ‌ی هفت سینتان بگذار وبرا ی سلامتی من هم دعا کن و تعدادی شکلات هم به اوداد. پریاهم برایش آرزوی سلامتی درسال جدید کرد و رفت. پدرجعبه شیرینی را که آماده کرده بود،  به پوریا داد و گفت: که آن‌ها را بین همسایه‌ها، پخش کند تا همه دهانشان راشیرین کنند.