آش دندونی

 

آش دندونی

کشور ما ایران یکی از سرزمین هایی است که تاریخ و فرهنگ بسیار غنی دارد. از گذشته های دور مردم این سرزمین رسم و رسومات خاصی را دربین خودشان داشته و دارند. هرکدام از این رسومات به یکی از اتفاقات زندگی و یا اتفاقات تاریخی برمی گردد. از جمله مراسم عید نوروز ، شب چله، مراسم عروسی، حنابندان، پاتختی و ختنه سوران که هرکدام مراسم خاصی دارند.

سور(میهمانی) دادن و نذری دادن نیز جزئی از این رسومات است که درنوع خود بی نظیر است. مردم ایران معتقد هستند که وقتی شادی در خانواده دارند بهتر است که آن را با دیگران تقسیم کنند و این سور دادن را مایه برکت درزندگی می دانند. معمولا سعی می کنند برای انجام این انفاق زیبا به بهترین نحو مراسم را برگزار کنند.

 یکی از رسومی که از قدیم الایام درایران در شهرهای مختلف وجود داشته است، مربوط به زمانیست که کودک تازه می خواسته دندان دربیاورد، این رسم را جشن دندونی نامند. این رسم بدین ترتیب بوده که به محض خارش و سفید شدن لثه که نشانه ای ازدرآمدن اولین دندان کودک است، برای این که کودک این مرحله را به راحتی بگذراند و به رسم انفاق کردن، آشی را پخته و دربین دوستان و همسایه ها پخش می کرده اند. اما پخت این آش با آش های دیگر متفاوت است.

برای پختن این آش هفت نوع از حبوبات را چند روز خیس کرده و سپس آن را می پختند. معمولا در این آش از دانه ای به نام مجوک، لوبیا چیتی، لوبیا سفید، نخود، عدس، گندم و جو استفاده می کرده اند. و عقیده بر این بوده که با باز شدن دهانه گندم و حبوبات، دندان کودک نیز با سرعت بیشتر و درد کمتر نیش خواهد زد. امروزه نیز در برخی از شهرها و روستاها این کار زیبا و پسندیده انجام می پذیرد.

دربرخی مکان ها حبوبات آش را از فامیل و همسایه می گرفته اند و پس از پختن دوباره بین آن ها پخش می کردند.

معمولا کسانی که آش را می گرفتند درظرف آن هدیه ای برای نوزاد گذاشته و به خانه نذری دهنده برمی گرداندند.

امروز هم ما بنابر رسوم پیشینبان آش دندونی لنا خانم را پختیم و بین همسایگان پخش کردیم. به امید این که مرواریدهای دهان عزیزمان به زودی و راحتی نیش بزند.

یکشنبه 8 آبان 1401